De inbreng van de Kerk van het Oosten
De Syrische Vaders
Module I, jaar 1, lesdag 9
De Syrische Vaders
Naast de Griekse en Latijnse kerkvaders vormen de auteurs uit Antiochïe en het Syrische hinterland een derde belangrijke en niet te geringschatten traditie. Dichter bij de Semitische cultuur voeren zij een ander theologisch discours, minder rationeel. Hun spreken over God is sterk symbolisch. De vele beelden die zij oproepen en rondom het mysterie verzamelen brengen het Grote Geheim op een frisse manier dichterbij.
Efrem de Syriër in het bijzonder is de vertolker van de eigen inbreng van de Syrische christenheid van het Oosten.
Afrahat de Perzische Wijze, Uit de Uiteenzettingen
De Apostel legt duidelijk uit dat na het geloof de liefde de beste (gave) is; op haar is het ware bouwwerk gegrondvest.
Het geloof wordt immers gevestigd op de rots van het bouwwerk; de liefde echter, dat zijn de balken van het bouwwerk, waardoor de muren van het huis worden bijeengehouden. Als er een of ander gebrek is in de balken van het huis, dan stort het hele gebouw in elkaar.
Hetzelfde geldt voor de liefde: als er in haar een breuk zit, stort heel het geloof in. Het geloof immers kan de naijver en het geruzie niet overwinnen, zolang de liefde van de Messias (de Christus) niet komt, zoals een gebouw zich ook niet in heel zijn schoonheid kan verheffen, zolang de muren niet door balken zijn verbonden.
Efrem de Syriër, uit de hymne over het geloof
Dank aan het verborgen Licht
door de Straal die ervan uitgaat!
Het is te moeilijk voor het oog van de ziel
het geheime Licht te zien;
door de Schittering die ervan uitgaat
kan het er zelf naar toe.
Hij zond de Glans die van Hem uitgaat
naar hen die in de duisternis zaten.
Hij wendde onze ogen
weg van de schoonheid die verwelkt
naar de Schoonheid die Hem zond.